Rozmiary Otworów Okiennych I Iluminacji Pomieszczenia

Spisu treści:

Rozmiary Otworów Okiennych I Iluminacji Pomieszczenia
Rozmiary Otworów Okiennych I Iluminacji Pomieszczenia

Wideo: Rozmiary Otworów Okiennych I Iluminacji Pomieszczenia

Wideo: Rozmiary Otworów Okiennych I Iluminacji Pomieszczenia
Wideo: Murowanie ścian, otwory okienne. 2024, Marzec
Anonim

Wartość światła charakterystyczna dla okna

W budynkach szkieletowych ze ścianami ciętymi listwami i oświetleniem pasmowym, szerokość otworów okiennych określa szerokość poszczególnych wkładek wzdłuż osi konstrukcji nośnej ościeżnicy.

wizerunek
wizerunek

Przy projektowaniu budynków wymiary otworów okiennych ustalane są z uwzględnieniem wymaganego oświetlenia pomieszczeń w zależności od ich przeznaczenia, wielkości, oświetlenia naturalnego w określonych warunkach geograficznych, charakterystyki świetlnej okna przy zadanych proporcjach wielkości pomieszczenia i otworu okiennego, przepuszczalności światła przez szybę itp.

Powierzchnia otworów okiennych w stosunku procentowym do powierzchni pomieszczenia jest regulowana przez „Przepisy i przepisy budowlane” (SNiP P-A862) i określa wzór.

W SNiP P-A862 znormalizowana wartość jest nadawana. E. O. w pomieszczeniach głównych budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej położonych na północ od 45 ° i na południe od 60 ° szerokości geograficznej północnej, z uwzględnieniem obowiązkowego regularnego czyszczenia szyb co najmniej 2 razy w roku dla pomieszczeń o niskiej emisji pyłu, dymu i sadzy oraz cztery razy dla pomieszczeń o znacznej emisji.

Gdy budynki znajdują się na południe od 45 ° szerokości geograficznej północnej, znormalizowana wartość c. E. O. pomnożone przez współczynnik 0,75, a dla budynków położonych na północ od 60 ° szerokości geograficznej północnej przez współczynnik 1,2.

Na przykład z bocznym oświetleniem budynków położonych na północ od 45 ° i na południe od 60 ° szerokości geograficznej północnej k. E. O. wynosi 0,5 na pomieszczenia mieszkalne, 1 w szatniach i gabinetach lekarskich, 1,5 w salach lekcyjnych i laboratoriach, salach wykładowych i sportowych, salach grupowych przedszkoli, szatni i pracowniach placówek medycznych, oddziałach szpitali położniczych oraz 2 na bloki operacyjne szpitali.

SNiP dopuszcza odchylenia ± 10% obliczonych wartości k. E. O. (średnia lub minimalna) od znormalizowanego przy przypisywaniu wielkości otworów okiennych.

SNiP zawiera wartości całkowitego współczynnika przepuszczalności światła otworu światła m0. Wartości te uwzględniają zaciemnienie otworu przez konstrukcje wsporcze, materiał i konstrukcję oprawy. Na przykład dla pojedynczego wiązania m0 = 0,4, dla podwójnego To = 0,25, dla sparowanego wiązania m0 = 0,3.

Tak więc na przepuszczalność światła otworu okiennego we wszystkich równych warunkach wpływa odległość między szkłami i liczba szkieł. Naturalnie wraz ze wzrostem liczby szkieł i odległości między nimi przepuszczalność światła przez okna pogarsza się z powodu pochłaniania i załamania części promieni świetlnych.

Współczynnik odbicia ścian, sufitu i podłogi jest uwzględniany przez współczynnik G (SNiP). Przy średnich odcieniach dekoracji ściennych G = 3,0.

Wpływ zaciemnienia otworów okiennych przez przeciwległe budynki na doświetlenie pomieszczenia uwzględnia współczynnik k. W nowym budownictwie, z zastrzeżeniem wymaganych odstępów między budynkami, współczynnik zaciemnienia wynosi praktycznie 1 i nie może być brany pod uwagę.

Charakterystyka świetlna okien c0 zależy od stosunku szerokości i głębokości oświetlanego pomieszczenia B oraz od stosunku jego głębokości do elewacji H górnej krawędzi okna nad warunkową płaszczyzną roboczą (na przykład w salach lekcyjnych) lub na podłodze (w pomieszczeniach mieszkalnych), wartość charakterystyki świetlnej c0 podaje się w SNiP (przy wysokości parapetu nieprzekraczającej 1,2 m).

Posługując się tymi wartościami zgodnie z danymi oświetlanego pomieszczenia, można określić wartość natężenia światła charakterystycznego dla otworu okiennego przy zaokrąglonej relacji między szerokością i długością pomieszczenia oraz między jego głębokością a elewacją górnej krawędzi okna. W celu dokładniejszego określenia pośrednich wartości charakterystyki światła okna należy zastosować metodę interpolacji.

Wartość światła charakterystyczna dla okna

Po wyznaczeniu wartości znormalizowanego współczynnika oświetlenia naturalnego e, całkowitego współczynnika przepuszczalności światła To, współczynnika wpływu światła odbitego G oraz światła charakterystycznego dla okna r0 dla danego pomieszczenia (przy braku zaciemnienia okna przez przeciwstawne budynki) i podstawieniu tych wartości do przekształconej formuły otrzymujemy żądaną powierzchnię otworu okiennego.

Stosunek powierzchni otworu wykopu do powierzchni pomieszczenia wynosi 1,5511,5 = 17,4. SNiP zapewnia bardziej przybliżone obliczenie powierzchni otworu okiennego:

„Aby określić obszar otworów okiennych w pomieszczeniach budynków mieszkalnych i publicznych, a także budynkach pomocniczych przedsiębiorstw przemysłowych, w odpowiednich rozdziałach SNiP lub innych dokumentów regulacyjnych, na podstawie wymagań tego rozdziału, ustalono normy dotyczące powierzchni otworów okiennych w ułamkach (lub%) powierzchni podłogi lokalu, w którym stosunki głównych wymiarów (głębokość, szerokość i wysokość) są zgodne z instrukcjami odpowiednich rozdziałów SNiP lub innych dokumentów regulacyjnych”(SNiP P-L862, rozdziały 1 i 2, przypis 3).

Odpowiednia sekcja SNiP dla budynków mieszkalnych zapewnia średni współczynnik powierzchni otworów 1: 8 od powierzchni podłogi pomieszczenia.

Na stopień doświetlenia lokalu istotny wpływ ma grubość ścian zewnętrznych oraz układ oprawy.

Zwiększenie szerokości połaci okiennej oraz niewielkie podziały skrzydła okiennego z elementami poziomymi, szczególnie w oknach z oddzielnymi skrzydłami, znacznie ograniczają przepuszczanie światła przez okno i doświetlanie pomieszczenia.

W nowoczesnej konstrukcji panelu ściany osłonowej można dopasować wycięcia okna dzielonego w grubej ścianie i podwójnie zatrzaskowe. Z takiego porównania wynika, że zastosowanie pustaków okiennych z dużymi przeszkleniami w nowoczesnych konstrukcjach prefabrykowanych budynków z cienkimi ścianami zewnętrznymi wykonanymi z efektywnych materiałów pozwala, bez uszczerbku dla doświetlenia pomieszczeń, zmniejszyć powierzchnię otworu okiennego, a tym samym poprawić ekonomikę budowy, gdyż 1m2 wypełnienia okna jest droższe 1 m2 ściany.

Jednocześnie przy aranżacji loggii i balkonów zaciemniających pomieszczenie uzasadnione jest nieznaczne zwiększenie powierzchni otworu okiennego; dla tego SNiP zapewniono wzrost powierzchni otwarcia o 2030% w stosunku do normy.

Bezwzględne wymiary otworów okiennych są wprost proporcjonalne do standardowych wymiarów pustaków okiennych, ćwiartek w ścianach zewnętrznych oraz szczelin między ościeżnicą okienną a skosem otworu.

Na wielkość bryły okiennej składają się wymiary przekrojów elementów (skrzydeł, skrzynek) i szyby; wymiary te są określane przez odpowiedni GOST, a ich zmiany są niedozwolone. Na przykład standardowa dwuskrzydłowa jednostka okienna o szerokości 1320 mm z podwójnymi skrzydłami o szerokości składa się z dwóch sekcji bocznych po 85 mm każda i średniego (na podwieszanego) przekroju 130 mm. Szerokość szyby (wielokrotność 25 mm) w każdym skrzydle wynosi 525 mm, z każdej strony szyba wchodzi w przylgę ramy okiennej o szerokości 10 mm o 7,5 mm, a więc widoczna szerokość szyby wynosi 510 mm.

Biorąc pod uwagę, że szczeliny między ościeżnicą okienną a skosem powinny mieć (dla wygody uszczelnienia) co najmniej 2025 mm z każdej strony, można określić rozmiar w zależności od szerokości otworu w ćwiartkach i w świetle (bez rozmiaru dwóch ćwiartek). Wymiary kwartału zależą od konstrukcji ścian. Na przykład w ścianach ceglanych ćwierć szerokości wynosi 65 mm, tj. Oznacza to, że jedna czwarta cegieł, w dużych blokach betonowych 100 mm, w panelach 5060 mm.

Konieczne jest uwzględnienie gradacji wymiarów szkła wykopowego do 25 mm oraz granicznych wymiarów tafli szklanych o różnych grubościach.

Przy określaniu bezwzględnej wielkości otworu okiennego należy również sprawdzić, jak rama okna pasuje do otworu z ćwiartkami. Tutaj, wraz z zachowaniem niezbędnych szczelin między ościeżnicą okienną a nachyleniem, konieczne jest, aby rama wystawała z ćwiartki nie więcej niż 2025 mm.

Wysokość otworu wykopowego ustala się w ten sam sposób, a położenie górnego elementu ramy okiennej musi w pełni odpowiadać położeniu elementów bocznych, a dolny element skrzynki musi znajdować się w otworze wraz z deską podwykopową o grubości 45 mm.

W nowoczesnym budownictwie wysokość otworu okiennego ograniczona jest wysokością pomieszczenia, nadprożem i poziomem parapetu oraz szerokością nośności ścian.

W budynkach szkieletowych ze ścianami ciętymi listwami i oświetleniem pasmowym, szerokość otworów okiennych określa szerokość poszczególnych wkładek wzdłuż osi konstrukcji nośnej ościeżnicy.

Znalezienie odpowiedniego stosunku wysokości do szerokości otworów okiennych, uwzględniającego standard oświetlenia lokalu, jest ważnym zadaniem twórczym i ekonomicznym. Z reguły wysokość otworu okiennego przyjmuje się jednakową dla całego budynku i określa go GOST, a wybór szerokości otworu zależy od obszaru określonego wzorem: szerokość otworu jest ilorazem powierzchni otworu przez jego akceptowaną wysokość.

Zalecane: